De eerste weken in Saalbach-Hinterglemm!

Hallo iedereen! Of zoals ze hier zeggen in een soort 'slang'-Duits: "Zerbus!" Of formeel tegenover onbekenden "Grüss Gott!", wat zoiets betekent als "ik groet u via God". Ze zijn hier namelijk bijna allemaal katholiek, in ieder geval in naam. Dat is ook wel terug te zien aan de enorme hoeveelheid feestdagen die ze hier hebben, volgens mij heeft iedere 'heilige' hier z'n eigen feestdag haha..Nou, na dit introductielesje Oostenrijks kunnen we verder met de rest;)

Daar ben ik weer dus! Het heeft iets langer geduurd, maar het is vaak echt even tijd vinden om er goed te voor gaan zitten. Maar zoals een van m'n vrienden deze week nog appte, dat is alleen maar een goed teken, dan verveelt het hier in elk geval niet;) 

Zo. De eerste weken..Waar zal ik beginnen, er is alweer zoveel gebeurt in zo korte tijd eigenlijk. Of gaat de tijd nou gewoon zo snel? Je weet wat ze zeggen hè: "Time flies when you're having fun."  

Na een goed nachtje te hebben geslapen was de eerste echte dag hier er voornamelijk een van wennen aan het hoogteverschil (met een mooi woord acclimatiseren) en de omgeving verkennen. Samen met de andere jongen, Ruud, die een paar dagen bij Derco en Gita slaapt, ging ik de bergen in om even te genieten van het zonnetje, de gezonde frisse berglucht en de beroemde 'Tiroler Gröstl'. Dit laatste moest ik volgens Ruud echt een keer gegeten hebben hier, het is een lokaal gerecht met ei, spek, ui, kruiden en wat aardappel. Nou ben ik nooit vies van een bord goed eten en helemaal niet als er ook nog de nodige dosis cultuur in verweven is. En zo gingen we de bergen in met de skilift, bestelden we bij een 'Alm' Tiroler Gröstl met een colaatje en zaten we heerlijk in een soort strandstoel te genieten van het goede leven. Of 'La Dolce e Vita' aangezien Oostenrijkers af en toe een kruising lijken tussen Duitsers en Italianen haha, letterlijk íedereen zegt hier "ciao" als iemand weg gaat..Maar goed, inmiddels is de ober aangekomen met de bestelling. Geniaal. Een karakteristiek authentiek tinnen pannetje met de Tiroler Gröstl en een enorm glas cola, volgens mij wel een halve liter! Schijnt hier normaal te zijn, naja je moet ook meer drinken op hoogte door de ijlere en drogere lucht dus oke, point made. Ik heb trouwens weinig last gehad van het leven op hoogte, het schijnt alleen dat ik veel eet haha. Gezonde boerenjongen he. Over veel eten gesproken, er is hier deze week een groep Friezen, DIE eten pas veel! Haha. 

Goed, de eerste werkweek was er eentje van voorbereidingen op het nieuwe seizoen. Er werd me zoveel mogelijk geleerd en ik werd met zoveel mogelijk dingen bekend gemaakt. Van de plekjes waar we normaal onze frisdrank halen, tot waar de schnapps vandaan komen, tot waar het afval heen moet worden gebracht. In Oostenrijk scheid je je afval namelijk zelf, dat scheelt ontzettend veel geld. In een vaak zelfgebouwd afvalhok heeft iedereen verschillende bakken staan met glas, plastic, karton en restafval. En dat moet dan allemaal zelf worden weggebracht. Buiten dat leer je de omgeving tevens snel kennen door de 'inside information' die aan de keukentafel ten toon wordt gespreid haha. En oja, er moesten hier en daar nog wat dingen worden schoongemaakt, bijv de houten deuren en kozijnen die we behandelden met een soort houtbeits. Allerlei puntjes op de i dus. Onder het werken probeerden Ruud en ik een Duits woord te verzinnen dat boos en als een scheldwoord klinkt, maar wat eigenlijk totaal onschuldig is, laten we het maar humor noemen:p Dit kwam namelijk voort uit een YouTube filmpje die we allemaal hadden gezien waarin de Duitse taal vergeleken wordt met andere talen en eigenlijk als een enorme 'blaf'taal uit de bus kwam. Tja, ga dat ook maar eens ontkennen haha. Uiteindelijk kwamen we met "Falsche Schmetterling!!!" wat ontzettend lekker bekt maar wat gewoon "foute vlinder" betekent. Op zo'n luchtige maar leerzame manier kwam ik m'n eerste week kort gezegd door.

De twee weken erna zou enorme drukte worden. Dat was ons van tevoren gelukkig verteld, een gewaarschuwd man telt voor 2.. En druk werd het. Het was voor mij natuurlijk nog allemaal nieuw, dus ik was heel benieuwd naar 'het echte werk'. 

De eerste groep gasten die ons chalet kwamen verrijken, kwamen uit België, vlakbij de grens. Wát een leuke groep. De meesten tussen de 35 en 45 schat ik, met een uitschieter in de vorm van Jacques, een oud-bankdirecteur die erg vroeg met pensioen mocht. Stuk voor stuk aardige mensen die allemaal in waren voor een praatje, ze waren daarbij ook erg geïnteresseerd in mij. Hoe ik hier zo terecht kwam etc. etc. Stond ik wel een beetje van te kijken, zij gaan op vakantie en willen alleen gewoon lekker skiën toch? Onder hen ook Stefan, die ook af en toe werkt als skileraar. Hij wil zo graag naar Oostenrijk verhuizen, maar z'n vrouw is nog niet overtuigd. Een beetje typisch wel haha. Hij heeft er constant over en helpt, naarmate de week vordert, ons steeds met borden afruimen etc. Wellicht dat de 'pintjes' daar ook wel aan bij hebben gedragen haha, maar toch. Ze zijn tevens een verrijking voor onze vocabulaires en misschien zelfs wel onze manieren. Om een voorbeeld te noemen, een van de vrouwen vertelde eens iets terwijl ze een tikkeltje boos was op een bepaalde andere vrouw en noemde haar bij wijze van scheldwoord "VROUWMENS!". Geniaal haha, hoe verzin je het. Nee al met al echt een gezellige groep, ik vond het oprecht jammer dat ze een week later weer vertrokken..

En op die dag is het inderdaad zaterdag, de dag die normaal gesproken bikkelen is, en door ons hier met een licht gevoel voor drama "terror" wordt genoemd. Zaterdag is namelijk 'wisseldag'. Er gaan gasten weg, we maken dan alle kamers schoon, zodat de nieuwe gasten er (officieel vanaf 15.00 uur) weer in kunnen. Nou, meestal gaat het dus niet in die ideale volgorde haha. De gasten die weg gaan, ontbijten vaak vroeg in de zaterdagochtend en vertrekken dan, met daarbij soms mensen die 's nachts willen rijden en dus al eerder weg zijn gegaan. Maar de nieuwe gasten van onze eerste wisseldag stonden rond 07.30 al voor de deur! Bizar! Schijnt volgens Gita wel vaker voor te komen, dan rijden ze 's nachts door Duitsland en Oostenrijk en ontlopen zo de grootste files. Maar ja, daar sta je dan met je goeie gedrag de 'vertrekkende' gasten te voorzien van ontbijt. Gelukkig hebben bedrijfskundigen geleerd 'te denken in oplossingen, in plaats van in problemen'. Ahum, makkelijker gezegd dan gedaan, maar gelukkig zijn de twee eigenaars ook wel van die aanpak. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, maar met die topdrukte is het toch af en toe even goed stressen..

De nieuwe gasten dus. Voordat ik verder ga heb ik een nieuwtje: Ik heb een nieuwe collega! Ruud zou ergens anders in Saalbach gaan werken, geregeld via Derco en Gita, maar dat bleek to-taal niet te bevallen. Doorgaan en zuipen tot diep in de nacht en weer vroeg beginnen, hij wilde juist werken en daarnaast snowboarden wanneer het kan. Even een iets andere instelling inderdaad. Ik bood hem daarom aan dat ie dan eerst wel op mijn kamer kon overnachten op een matrasje en dat hij dan maar moest overleggen met Derco en Gita hoe het nu verder moet. Uiteindelijk hebben zij hem hier ook een baantje aangeboden, voor zo lang het nodig is althans. Uiteindelijk is het eerlijk gezegd eigenlijk ook wel lekker, even een extra mannetje erbij, vooral in de erg drukke tijden. En daarnaast is iemand van mijn leeftijd erbij ook wel leuk voor mijzelf, je hebt het toch even over andere dingen en ik nu toch een soort 'maatje'. Al met al een soort van geluk bij een ongeluk. Maar als ik eerlijk ben, werd het toch wel een beetje 'wringen' af en toe, met z'n 2en op zo'n kamertje (dit is een stukken kleiner kamertje dan bij jou Peter haha). Als er kamers over zijn pakt mijn collega die, zoals de afgelopen en deze week, wel even lekker, iets meer privacy ook. 

Goed, terug naar de tweede week met gasten. Een stuk jongere groep, weer Belgen (zou het in de naam van ons chalet zitten? Ik vind het in elk geval aardig Vlaams klinken als je het mij vraagt), maar een stuk meer op zichzelf. En dat is ook helemaal prima natuurlijk, iedere groep is weer anders en het zijn per slot van rekening gasten. Dus deze week was meer bedienen en gewoon voldoen aan hun wensen, puur zakelijk en professioneel. Daarnaast waren er ook nog twee kleine groepjes gasten. Een Duits echtpaar met een dochter (iets te jong voor mij;)) en Hans & Franka en hun twee nog kleine kinderen. Over hen is ook wel weer een boek te schrijven, maar ik zal het toch maar kort houden. Hans en Franka zijn een soort van vrienden van Derco en Gita, en hebben dus een iets andere behandeling. Alles kan en we maken vaak een praatje en dollen vaak wat. Hans is een 30'er die een soort van consultant is op het gebied van HR en teambuilding, aardig gerelateerd aan mij studie en ik kon het gewoon goed met hem vinden. Onder andere met oud&nieuw hebben we een goed pilsje gedaan. Dat was praktisch werken maar toch feesten, wat wil je nog meer?;)

Tja, over Oud & Nieuw en ook Kerst gesproken, ik heb geen heimwee gekregen of iets wat daarop lijkt. Met kerst voelde het toch wel een beetje raar, maar goed dat weet je van tevoren en we hebben het waar mogelijk toch wel gezellig gemaakt. In Oostenrijk vieren ze kerst trouwens iets anders dan in Nederland. Op de avond vóór kerst eten ze daar erg uitgebreid in plaats van met kerst zelf. Dit hielden we dus ook maar aan voor onze gasten. Op konden we daardoor rond lunchtijd zélf ook nog een beetje kerst vieren. De 15-jarige dochter (Ivana) van Derco en Gita kookte iets lekkers, en met wat Prosecco van de vorige dag maakten we er toch nog een feestje van. Ze hadden namelijk voor Ruud en mij nog een cadeautje gekocht, voor ons elk een heel goed geurtje (Acqua di Gio). Uiteraard een hele andere beleving van kerst dan ik gewend ben, maar soms moet je je een beetje aanpassen. Nou ben ik trouwens niet degene die zich altijd maar aan moet passen hoor. Ze respecteren mijn christen-zijn ten volle en gaan bijvoorbeeld niet eerder eten dan dat ik gebeden heb en zijn open en geïnteresseerd en stellen er af en toe vragen over. Heel typisch toen hun dochter mij vroeg wat ik eigenlijk bid als ik ging bidden..Dat (en andere vragen) zijn toch wel momentjes dat je even aan het denken wordt gezet en je beseft waar je voor staat en waarom. Misschien moet je dat altijd wel doen, ook in Nederland, maar feit blijft dat je in zo'n nieuwe omgeving toch stil staat en stil wordt gezet bij je identiteit..En dat is eigenlijk heel mooi aan dit avontuur:) Voor de rest heb ik wat dat betreft de afgelopen weken ook een beetje gezocht naar hoe ik mijn christen-zijn (of 'relatie met God' zoals men tegenwoordig vaker zegt) vorm geef. Ik wil niet vast zitten in regeltjes zoals altijd bidden voor elk eetmoment, dat was immers vroeger ook juist voornamelijk een praktisch moment omdat iedereen dan thuis aanwezig was. Soms is het ook maar een bepaald riedeltje, dan neem ik er liever in mijn privétijd in alle rust even de tijd voor in plaats van dat je al die ogen op je gericht weet en ik het daardoor ga afraffelen. Chad Hedrick (Olympisch kampioen schaatsen en christen geworden) zei dat laatst zo: "Christen-zijn is niet een religie, het is een relatie." Goed, dat was even een klein persoonlijk voorbeeld van 'bewuster' leven. Feit is, dat Derco en Gita toppers van mensen zijn die overal open voor staan, en respect voor en redelijk wat interesse in hebben. Best bijzonder eigenlijk. Verder heb ik het Derco regelmatig over wat serieuzere onderwerpen, en dan merk ik dat hij ook wel echt een drive heeft om goed met mensen om te gaan en te helpen waar dat kan. Mooi om te zien, en het geeft tevens aan dat zeker niet alleen de kerk/christenen oog voor onze naaste hebben. Wat ik daar verder mee kan weet ik nog niet, maar het is iets waar veel mensen (waaronder ik) wellicht een voorbeeld aan zouden kunnen nemen. 

Het begint alweer een flinke blog te worden merk ik haha, dus dit wordt het laatste stukje. De twee enorm drukke weken zijn dus achter de rug. De eerste week met gasten deden we natuurlijk alles met z'n 3en en moest ik eigenlijk steeds veel leren. Ook in de tweede week met gasten. Vandaar ook deels de drukte. De week erna (inmiddels voor mij vorige week) kreeg ik een soort van vrij af om skiles te nemen!:D Derco en Gita hebben een samenwerkingsverband met een skischool, en daardoor kreeg ik 50% korting op mijn skiles. Ik had les van maandag tot en met vrijdag, 5 dagen dus. De eerste dag waren we met 3 'lessers', de dag erna nog maar met 2 en de rest van de week had ik eigenlijk privéles. De eerste dag was even wennen en het skigevoel krijgen, maar voor mijn gevoel leerde ik eigenlijk vrij snel. Meteen de maandagmiddag gingen we met het groepje meteen al de echte piste op! 'Gelukkig' was het erg slecht weer (wind en sneeuw) en was het daardoor rustig, hadden we mooi en piste voor onszelf en konden we mooi wat oefenen. Geloof me, als beginner neem je een aardig groot gedeelte van piste haha. Dat komt doordat je voornamelijk nog over de breedte van de piste skiet, dan krijg je niet zoveel snelheid;) Mijn skileraar was een Nederlandse jongen van rond de 22 jaar, prima gast wel eigenlijk. Flink wat stukken geskiet dus met hem en hij heeft me met een paar technische dingetjes flink kunnen helpen. Na de laatste dag nog even wat gegeten met z'n 2en in een Alm, doet bijna iedereen, om de week goed af te sluiten. We konden het aardig vinden, tussendoor praat je natuurlijk ook wel aardig wat met elkaar. Hij zit er ook het hele seizoen, en we hebben afgesproken dat we nog vaker een biertje gaan drinken in het dorp. Tja, dat gaat zo makkelijk hier, het is wel echt een klein wereldje hier..Maar dat ben ik eigenlijk wel gewend als Meijster;)

Nou mijn leven hier gaan inmiddels rustig verder met weer een normale week. Ik heb inmiddels de fotoknop ook gevonden en flink wat foto's gepost! Hopelijk vonden jullie deze blog leuk om te lezen en de foto's leuk om te zien, tot de volgende dan maar!

Ciao!